کبوترای بهشتی من

                  ...

     محمدعسل خاله سلام ببخش خاله که بعد از این همه تاخیر برات می نویسم آخه یه مدته اینجا اینترنت قطع بود یا سرعتش خلی پایین بود ، گلم یه کلی عکس این مدت ازت گرفتم و انشاالله به زودی میزارم تو وبلاگت .پسر قشنگ من روز به روز داره مردتر و بزرگتر میشه ماشاالله ، کارهات هم خیلی شیرین و بامزه شده .   فدات بشم خاله که دلم هر لحظه برات پر میزنه البته تو هفته دوبار حداقل می بینمت ولی باز کافی نیست برام دوست دارم همیشه پیشم باشی و باهات حرف بزنم و تو برام بخندی قند عسلم حالا خوبه عکساتو تو گوشیم دارم و همیشه موقع دلتنگیم عکساتو نگاه می کنم و قربون صدقه ات میرم اگرنه که دلم می ترکید ،مامانی هم هر وقت دلش برات ...

چقدر دلم برایت تنگ شده است .نگو دروغ می گویی که این راست ترین حرف زندگی ام است ! می دانم دلگیری از این که رهایت کردم .نه! گمان نکنی عیب از تو بود ، تو بهترینی ...من لیاقت عشق تو را نداشتم ! من ساده بودم  و گول آدم ها و زمانه را خوردم ، من چشم نداشتم تا دست های تو را که به سویم دراز شده بود ببینم، من تو را فراموش کردم ! و راستی فراموشی تو عجب اغمای بدی است و چقدر پشیمانی به بار می آورد !  حالا دلم لک زده برای گفت وگوی عاشقانه مان ،برای آغوش تو که همیشه برایم باز بود... راستی تو که مهربان ترینی ، هنوز هم آغوشت جایی برای من دارد؟ هنوز هم اگر بیایم به در خانه ات ، در را به ر...

                                      سلام شیرین خاله                                                                                        ...